Ambitie.

Waddup, dit vond ik ineens op mn laptop, zelfgeschreven naturally.

“Ik zal altijd matchend ondergoed dragen.” Ze houdt haar hand op haar hart zodat het een belofte is. “Ik zal nooit meer mijn nagels bijten, elke avond mijn make-up er af halen, elke ochtend mijn bed opmaken en niet meer vloeken.” Twee keer per dag tanden poetsen is te weinig, het moet drie keer worden. Elke ochtend haar benen scheren, dat belooft ze zichzelf.

“Wijn, bier? Iets zoets?” Met vragende ogen werd ze aangekeken. “Doe maar water, of thee, groene thee als je hebt?” “Wat is dat nou voor iets? Het is vrijdag, je moet alcohol, je bent jong.” Het was niet veel minder dan ze had verwacht, niemand begreep hoe zij haar leven wou beteren, zij zijn minder volwassen, snappen niet wat belangrijk is in het leven. “Ik drink niet meer.”

Zij: "Ik houd meer van Jezus dan van jou."
Hij: "Ja, ik ook, veel meer."
Zij: "Dat is fijn."
Hij: "Fijn ja."

Grownup

Mijn broertje is er kortgeleden van op de hoogte gebracht dat Sinterklaas niet bestaat. Hij kon er naar verhaal wel om lachen en merkte nog even op dat er tegen hem is gelogen natuurlijk. Naar herinnering is dat de eerste keer dat iemand eens even goed op mijn jeugd is gaan staan, ik nam het namelijk niet zo goed op als lieve Jeroen. Ik werd erg boos en merkte ook op dat er tegen me gelogen is, in veelvoud, ik voelde me ontzettend afgezeken. Waar niemand me op had voorbereid is dat het wel vaker gebeurd, dat je jeugd in de fik wordt gezet en nog even onder water wordt gehouden om het wat verder af te laten sterven.

Wat ik vaak hoor is dat meisjes altijd dol waren op Pocahontas, zij was het grote voorbeeld, iedereen wou haar zijn. Ik was eigenlijk meer van de Jasmine, al vond ik Pocahontas ook erg leuk. Laatst, geen idee waarom, kwam ik op het idee om onze indianen vriendin even op te zoeken, zomaar, op google. Wat blijkt namelijk, ze heeft echt bestaan! Voor gedetailleerde informatie stuur ik de lezer even door naar de volgende link: Wikipedia, het eerste wat mij op viel aan deze pagina was de levensduur. Ze is maar een jaartje of 22 geworden. Hoppa, daar kwam er al een deuk in mijn fijne herinneringen aan deze film. Aan het eind van de disneyfilm had ik altijd zo'n ontzettend "nog lang en gelukkig" gevoel, maar niets is minder waar. Nu mijn interesse was geprikkeld besloot ik verder te zoeken en zo stuitte ik op de film "the new world" en zo ben ik er achter gekomen dat het verhaal van Pocahontas super akelig is. Om de lezer maar even in te lichten zal ik kort het verhaal vertellen. Pocahontas wordt verliefd op Smith, hier is ze een jaar of 13/14, vervolgens wordt ze verstoten en moet ze in de Britse nederzetting gaan wonen. Na een tijdje gaat Smith op reis en krijgt ze te horen dat hij dood is. Dan is er een andere Engelsman die verliefd op haar is en haar overtuigt om met hem te trouwen, ookal houdt ze niet van hem. Ze krijgt een kind en dan gaan ze naar Engeland, dan blijkt Smith ineens nog wel te leven, maar ze blijft wel bij haar huidige man. Aan het eind wordt ze ziek en gaat ze dood. Niet echt een gelukkig verhaal wat je kleine kinderen wil voorschotelen.

Gelukkig wist ik dit vroeger niet.