Spijtbetuiging

Soms is het lastig om een bovengemiddelde intelligentie te hebben. Om zo slim en verstandig te zijn als ik. Alles beter weten dan anderen is een zegen maar tegelijkertijd ook een vloek. Vaak merk ik wanneer mensen er achter komen hoe bijzonder slim ik wel niet ben, dat er jaloezie in het spel is. Dan is er een onzekerheid over het gebrek aan brein die ik wel bezit en dan merk ik dat het ongenoegen op mij wordt geprojecteerd. Voor mijn bitterzoete IQ kan ik enkel vergiffenis vragen aan de mensen die dichtbij mij staan. Ik heb hier niet om gevraagd, ik ben niet vooraan gaan dringen toen ze mij een enorme portie vernuftigheid schonken. Lieve mensen, het spijt mij, vanuit de diepe gronden van mijn hart, dat ik altijd de antwoorden heb, dat ik altijd gelijk heb, dat ik zo bijzonder verstandig ben en dat ik eigenlijk gewoon beter ben dan iedereen. Met ongenoegen in mijn hart wil ik graag zeggen, dat zelfs een verstand als de mijne het niet klaar kan krijgen om deze situatie te veranderen. Ik vrees dat we het allemaal moeten accepteren dat een niveau als de mijne voor maar een nihil aantal mensen is weggelegd. Kortom, het spijt me verschrikkelijk dat ik zo slim ben, en jullie niet.